sobota, 19 stycznia 2019

Wzgórze psów | Jakub Żulczyk | Recenzja

Wzgórze psów. Jakub Żulczyk

Kończąc "Zmorojewo" przypominało mi się, że przecież Jakub Żulczyk to autor równie dobrego "Wzgórza psów". Szkoda byłoby nie poznęcać się więc językiem miłości nad tą właśnie książką.


Wydane w 2017 roku "Wzgórze psów" to opowieść o polskiej rzeczywistości. Krajobraz po transformacji Leszka Balcerowicza i wejście systemu kapitalistycznego odcisnęły piętno na takich małych miasteczkach jak Zybork - miejsce akcji powieści Jakuba Żulczyka.


To stamtąd pochodzi Mikołaj Głowacki - autor jednej bestsellerowej opowieści, dzięki której ma pieniądze i sławę. Niestety - po głośnym debiucie przyszedł czas na twórczą blokadę. Warszawa nie jest miejscem, w którym natchnienie przychodzi łatwo więc Mikołaj wraz z żoną wyruszają na Mazury.

Jesteśmy świadkami trudnych relacji Mikołaja z ojcem, bratem i całą społecznością, która rządzi się swoimi prawami, a właściwie kodeksem. Wszystkim trzęsie Kalt, który z Zyborka uczynił miasto bandytów i gangsterów. Ojciec Mikołaja - Tomasz chce odwołać ze stanowiska panią burmistrz będącą gwarantem chorych układów. Misja ta to jednocześnie pokuta za wieloletnie znęcanie się nad matką Mikołaja.


Jakub Żulczyk umie obserwować to polskie piekiełko zapamiętując szczegóły. Autor "Wzgórza psów" potrafi ubrać swoje przemyślenia w historię trzymającą w napięciu aż do zaskakującego finału. Kryminał miesza się z sensacją i czasem fantastyką. Warszawa jest w tle walki szarych ludzi o przetrwanie na prowincji. A nie jest to łatwe, bo każdy z mieszkańców Zyborka jest jak pies - czasem ktoś rzuci ochłap, czasem pogłaszcze a gdy sprawia kłopoty zatłucze na śmierć.

"Wzgórze psów" to mocna opowieść o naszym kraju próbującym co rusz walczyć albo z mową nienawiści, czasem z opozycją, imigrantami, kościołem czy aborcją. I choć z tej walki gówno wychodzi i zaraz znów rzucamy się w pięknie dla nas pojęcie cierpienia to jednak bez tego nie możemy żyć. O czym dobrze wie autor "Wzgórza psów".

Trzeba kupić i przeczytać.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz