Miejsca, które warto zobaczyć w Wejherowie

Wybraliście się nad morze? Pada? Codziennie? Jeśli tylko na jedno pytanie odpowiedzieliście twierdząco zapraszam do Wejherowa. Miasto położone w okolicy Półwyspu Helskiego i Trójmiasta jest miejscem, w którym zdecydowanie warto spędzić czas - nawet przy dobrej pogodzie. Oto dziesięć miejsc, które trzeba zobaczyć podczas wizyty u nas.

Hitem tegorocznego lata jest wystawa w wejherowskim ratuszu pt. "Wejherowo okresu międzwojennego". Unikalne zdjęcia, pamiątki materialne z zakładów usługowych to tylko niektóre z perełek pozwalających poznać historię Wejherowa. Wystawę można zobaczyć w ratuszu w dni powszednie od 10 do 14. Zwiedzanie jest oczywiście bezpłatne.

Wychodząc z ratusza nie sposób nie odwiedzić wejherowskiego rynku. Centralny plac Wejherowa z pomnikiem założyciela miasta jest jego wizytówką. Uwagę warto zwrócić na kaszubskie nuty umieszczone na plasu. To jedne z 14 postumentów, które znajdują się w Wejherowie i pełnią podwójną rolę - symbolizują miejsca warte zobaczenia oraz promują kaszubską kulturę.

Niedaleko znajduje się kościół św. Anny.Wzniesiony w latach 1648-1650 przez Jakuba Wejhera, to jeden z najstarszych zabytków Wejherowa. Wraz z Kalwarią Wejherowską i z koronowanym przez papieża Jana Pawła II obrazem Matki Bożej Wejherowskiej, tworzy on Sanktuarium Pasyjno - Maryjne.

Każdy, kto przybywa do Wejherowa musi zobaczyć Kalwarię Wejherowską. To zespół 26 kaplic ufundowanych przez wojewodę malborskiego Jakuba Wejhera, założyciela Wejherowa. Została zbudowana w latach 1649-1655. Odrestaurowana cieszy oko i daje możliwość poznania ówczesnej sztuki sakralnej. Więcej informacji dotyczącej możliwości zwiedzania znajduje się tutaj.

Więcej informacji na stronie www.wejherowo.pl

Prowadź swój pług przez kości umarłych. Recenzja książki

Emerytowana pani inżynier - Janina Duszejko jest jedną z piękniejszych postaci kryminalnych polskiej literatury. Stworzona przez Olgę Tokarczuk bohaterka jest dla mnie przykładem bohatera, który łączy w sobie Hanibala Lectera i Herkulesa Poirota.

Główna bohaterka dorabia sobie jako nauczycielka angielskiego w Kotlinie Kłodzkiej. Jako wielka miłośniczka przyrody i fanka twórczości Wiliama Blake’a nie może pogodzić się z tym, że ilość kłusowników i miłośników zabijania zwierząt cały czas rośnie. Wyznająca inne zasady Janina Duszejko pragnie działać - nie wie tylko, jak zatrzymać to okrucieństwo. Okazuje się jednak, że jest ktoś, kto robi to za nią. Zwierzęta? To tylko jeden z tropów, w które wierzy główna bohaterka. A policja? A miejscowi?

Olga Tokarczuk napisała świetną powieść, w której wątek kryminalny podoba się niesamowicie. To inna jakość kryminału, który oprócz wątku arcymistrza zbrodni łączy w sobie smutną prawdę o współczesnym świecie bez zasad i jakichkolwiek wartości.

Morderstwa ludzi podobnie jak zwierząt nie wywołują większej refleksji u bohaterów. Autorka w doskonały sposób oddaje mentalność i prawa rządzące polską prowincją. Z komendantem policji, księdzem i szemranym przedsiębiorcą na czele mierzy się kobieta, która w Blake'u widzi rozwiązanie wszelkich problemów i bolączek świata XXI wieku.



Misterne knuta intryga kończy się wyrwaniem z tajemniczego snu, w którym czytelnik dochodzi do momentu obwiniania za zbrodnię sił przekraczających ludzkie pojęcie. Zderzenie z rzeczywistością jest mocniejsze niż nalewki pite przez bohaterów.

I jeszcze ten wątek ekologiczny, który stanowi ważny element powieści. Jak działać w przyrodzie? Które działania są szkodliwe a z jakimi musimy się pogodzić, aby wszystko funkcjonowało zgodnie z zasadami ładu i porządku.

"Prowadź swój pług przez kości umarłych" to zacna propozycja na letnie wieczory i zawsze aktualny głos w dyskusji dotyczącej przyrody.

Trictytrail 2017

TriCity Trail to pomysł na zachęcenie do biegania w terenie. Trójmiejski Park Krajobrazowy nadaje się do tego idealnie i to w połączeniu z doskonałą organizacją dało kolejną udaną imprezę.

W edycji 2017 można było wziąć udział w jednym z trzech dystansów. Ultramaraton na 80 km, maraton na 46 km i półmaraton na 21 km. Trasa półmaratonu, w którym brałem udział zaczęła się na ulicy Zamkowej w Wejherowie, poprzez ul.Księdza Rozczynialskiego aż do właściwej trasy trail w lesie.

Pierwsze kilometry nie zapowiadały trudności, które zaczęły się w okolicach 5 km. Podbiegi ciągnące się długo nie były dobrym motywatorem dla ludzi, którzy w półmaratonie terenowym brali udział po raz pierwszy. Cenne stwierdzenie jednego z uczestników, który powiedział, że czuje się tak samo jak w biegu górskim nie jest dalekie od prawdy. Zadania nie ułatwiła pogoda, która w sobotę obdarzyła nas dużą ilością deszczu. Trasa obdarzona błotnymi przeszkodami podniosła poziom trudności i radość z pokonywania trasy. Od punktu odżywczego (około 14 km) było już z górki aż do mety usytuowanej w wejherowskim amfiteatrze.

Wszystkie trudności rekompensowały widoki, dobra pogoda oraz doskonała organizacja Tricity Trail. Oznaczenie trasy półmaratonu, punkt odżywczy i cała otoczka zasługują na uznanie. Organizacja tak specyficznej imprezy na trzech dystansach wymagała od Stowarzyszenia Sport dla każdego szeregu działań, które sprawiły, że na trasie Ultramaratonu wystartował Kamil Leśniak - najlepszy obecnie polski biegacz na tym dystansie. To tylko jeden z przykładów, które udowadniają, że Tricitytrail musi być kontynuowany w niezmienionej formule dla promocji Wejherowa oraz Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego.


Mało kto wie, że ten teren ma powierzchnię ponad 20 104 ha. Najbardziej rozpowszechnionym drzewem w parku jest sosna zwyczajna, której pełno było na trasie. W niektórych miejscach można było podziwiać buk zwyczajny, dąb bezszypułkowy i szypułkowy, brzoza brodawkowata i omszona, olsza czarna, topola osika i wierzba iwa. W parku występuje szereg roślin górskich - poryblin kolczasty, manna gajowa, podrzeń żebrowiec, przetacznik górski. Na terenie Trójmieskiego Parku Krajobrazowego jest 60 gatunków roślin chronionych całkowicie.

Za rok będę startował w maratonie Tricitytrail 2018. O jego randze świadczy fakt, że TriCity Trail Maraton+ otrzymał 2 punkty kwalifikacyjne do Ultra-Trail du Mont-Blanc! Zdecydowanie warto. Innych zachęcam do próby sił biegowych w półmaratonie lub w ultramaratonie.

Gru, Dru i Minionki czyli rzecz o walce widza z samym sobą

Poczciwe, żółte stworki ponownie szturmem atakują kina. "Gru, Dru i Minionki" to opowieść, która po raz kolejny pobije rekordy oglądalności i zyski. Czy jednak wartość filmu dorównuje poprzednim częściom?

Gru traci pracę w Lidze Antyzłoczyńców przez niejakiego Balthazara Bratt, były dziecięcego gwiazdora, który kradnie tajemniczy kamień. Jakby tego było mało wymyśla plan zdominowania świata i zniszczenia Hollywood. Minionki decydują opuścić się Gru, który wybrał dobro. Dodatkowo okazuje się, że na świecie żyje Dru - brat bliźniak skrywający tajemnicę ojca Gru. Ten z całą rodziną wyrusza do Niemiec chcąc poznać swoją prawdziwą historię.

Wątków, które serwują twórcy "Gru, Dru i Minionki" jest więcej niż skóry na VIP-owskich fotelach w Multikinie. Dorosły widz gubi się próbując śledzić kolejne pojawiające się pomysły na rozwój akcji. Co dopiero dziecko, które chce Minionków i ich zabawnych przygód. Tych jednak jest jak na lekarstwo, bo oprócz dłuższej sekwencji w więzieniu żółtych gwiazdorów praktycznie w filmie nie ma. A to przecież dla nich wszyscy widzowie wybierają się do kina.

Na plus zaliczyć można zasady, które twórcy filmu starają się przekazać młodym widzom. Jest dobry podział i walka dobra ze złem. Bohaterowie widząc, że zło jest łatwiejsze i czasem przyjemniejsze w swojej istocie ostatecznie wybierają jasną stronę mocy zyskując korzyści (nie tylko materialne). Ciekawym wątkiem jest próba zdobycia akceptacji dzieci przez partnerkę Gru, która chciałaby być nazywa matką. Czy jej się to udaje?

Także postać brata wydaje się być ciekawym elementem całej układanki, która będzie kontynuowana.

Twórcy choć nie rozpieszczają dorosłego i mniejszego widza dużą ilością śmiesznego Minionka to starają się zaserwować im powrót do pięknych lat 80. Ile wysiłku wkłada czarny charakter we fryzurę a'la Rutkowski, ruchy rodem z Moona walka Jacksona oraz żucie gumy Turbo, by zyskać sympatię widza wiedzą tylko producenci. Niestety, ta idea w zderzeniu z wyblakłymi minionkami nie daje takiej satysfakcji, jakiej byśmy chcieli.

Polskie wakacje należą do bardzo deszczowych, więc o frekwencję w kinie się nie martwię. Gorzej już z konfrontacją z "Gru, Dru i Minionkami", których pamiętałem inaczej. Każdy jednak dojrzewa - czy dosięgło to i bohaterów w kolorze banana? Przekonajcie się w kinach.

PlayStation prezentuje technologię PlayLink wraz z tytułem startowym To jesteś Ty!

Wczoraj w Warszawie miał miejsce pierwszy w Polsce pokaz technologii PlayLink dla PlayStation 4. PlayLink oferuje zaskakujący nowy sposób gry– połączenie telefonu (lub tabletu), telewizora oraz PS4 po to, by zaangażować w zabawę jeszcze więcej osób. Od szybkich quizów po wciągające gry dla wielu graczy, tytuły PlayLink to granie społecznościowe, które każdemu sprawi przyjemność. Pierwszy tytuł z kategorii gier PlayLink – „To Jesteś Ty!” jest już dostępny.

Nowy sposób rozgrywki!

PlayLink po raz pierwszy zaprezentowano na tegorocznych targach branży gier wideo - E3 w Los Angeles. Warszawski pokaz był pierwszą prezentację tej technologii w Polsce. Pozwala ona na kontrolowanie gier na konsoli PlayStation 4 za pomocą urządzeń mobilnych takich jak smartfony i tablety. Do rozpoczęcia rozgrywki potrzebny jest egzemplarz gry oraz dedykowana aplikacja (do pobrania z właściwego sklepu w zależności od systemu operacyjnego urządzenia). Następnie wystarczy podłączyć urządzenia do tej samej sieci Wi-Fi, co konsola PlayStation 4 i w towarzystwie znajomych można rozpocząć rozgrywkę.

PlayLink to rozwiązanie, które powstało z myślą o umożliwieniu dużej liczbie graczy wspólnej zabawy na PlayStation 4. Dotychczas, by grać wspólnie na jednej konsoli należało posiadać dużą liczbę kontrolerów DUALSHOCK 4, teraz wystarczy do tego smartfon lub tablet z odpowiednią aplikacją. Dodatkowo, dzięki zastosowaniu urządzeń mobilnych, sterowanie w danej grze może być dostosowane przez jej twórców do charakteru rozgrywki. Znika również bariera dla osób, które do tej pory nie grały na PlayStation 4 i nie są przyzwyczajone do korzystania z kontrolera DUALSHOCK 4.

Gry, jakie powstają z myślą o PlayLink umożliwiają wspólną grę od 2 do 8 graczy. Na targach E3 zaprezentowano pięć tytułów dla tej technologii:

To jesteś Ty! – gra, w której od 2-6 graczy może sprawdzić, jak dobrze się znają
Wiedza to Potęga (Knowledge is Power) – quiz, w którym należy wykazać się zarówno wiedzą z różnych kategorii, jak i szybkością oraz dokładnością w pokonywaniu kolejnych wyzwań
Hidden Agenda – produkcja łącząca elementy filmów i gier akcji, gracze (2-6), którzy mogą mieć różne cele, mają wpływ na to, jak potoczy się mrożąca krew w żyłach historia
SingStar Celebration – zabawa w karaoke, w której zmierzyć się może nawet 8 osób, smartfon zastępuje tu mikrofon, a umiejętności wokalne decydują o końcowej punktacji
Frantics – zabawa dla maksymalnie 4 graczy, oparta na szalonych minigrach znanych z dawnych automatów, w której dobry blef może zapewnić końcowy sukces
Wszystkie tytuły z serii PlayLink będą dostępne w polskiej wersji językowej.

To jesteś Ty! na początek

Pierwszym tytuł dostępnym w ramach PlayLink jest To jesteś Ty! Grę może pobrać każdy subskrybent usługi PlayStation Plus już od 4 lipca, a od wczoraj (5 lipca) gra dostępna jest także w sprzedaży fizycznej. Tytuł ten zawiera ponad tysiąc pytań dotyczących pozostałych graczy, a także wymaga rysowania, pisania po ekranie i robienia zdjęć za pomocą urządzeń mobilnych. Jedyne, co trzeba wiedzieć, to jacy są pozostali uczestnicy zabawy. To jesteś Ty! oferuje podróż pełną odkryć po dziesięciu różnych lokacjach, dla dwóch do sześciu graczy, działa zarówno offline, jak i online. Od bezczelności i szorstkości do słodyczy i szczerości – gra w wyjątkowy sposób dostosowuje się do osobowości uczestników. Dzięki aplikacji gracze mogą nawet tworzyć własne pytania tekstowe i obrazkowe, włączając je do gry w trakcie zabawy.

Podczas warszawskiego pokazu PlayLink uczestnicy mieli również okazję sprawdzić przedpremierowo kolejny tytuł z tej kolekcji – Wiedza to Potęga (Knowledge is Power). Jest to nowa, porywająca gra quizowa pełna pytań, sztuczek i strategii! Gra wymaga także podejmowania wyzwania na ekranie dotykowym, przesuwając i kojarząc ze sobą odpowiedzi. Zwariowane zagrywki pozwalają spowolnić przeciwników, zmuszając ich do kruszenia lodu lub pozbywania się kleistej mazi przed udzieleniem odpowiedzi. Do Piramidy Wiedzy może wkroczyć od dwóch do sześciu graczy, którzy stoczą walkę o ostateczne zwycięstwo. Postacie biegają od jednej sali do drugiej, odkrywając świat powiązanych tematycznie pytań. Kolejne kategorie pytań wybierane są w drodze głosowania przez graczy.

Bieg Redzki nr 4

www.biegredzki.pl

4 Bieg Redzki przeszedł do historii. Przy bardzo sprzyjającej aurze kilkaset osób na sportowo uczciło 50-lecie nadania praw miejskich miastu, które znane jest z tego, że ...*

Trasa urozmaicona i wymagająca. Po ostatnich opadach deszczu spowodowanych Opener'em gdzieniegdzie kałuże plus duża ilość błota wymagała od nieznających trasy dużej uwagi i zwinności. Jeśli miałbym ocenić poziom trudności tego przełaju stawiam na łatwy z elementami wymagającymi większego zaangażowania.

Poprawiająca się organizacja podoba się tym, którzy w redzkim biegu uczestniczą od początku. Przeniesienie biura zawodów na ulicę 12 marca, na której odbywają się zawody było jedynym słusznym posunięciem. Dzięki temu pakiet można odebrać pod samą metą, a wcześniejsze jeżdżenie do MOSiR-u mijało się z celem. Minusem - dekoracja zwycięzców i losowanie nagród nie w miejscu biegu należałoby zmienić. Uważam, że takie przejażdżki nie są na rękę biegaczom i organizatorom pewnie też.

Na uwagę zasługuje piękny medal z tegorocznej jak i ubiegłych edycji. To ciekawa pamiątka i propozycja do jednego z lepszych medali wręczanych podczas biegów na Pomorzu i w Polsce.

Bieg redzki to impreza dobrze zabezpieczona i nieutrudniająca życia mieszkańcom. Sprawna komunikacja i reakcje służb cieszą gdy pomyśli się o problemach w tym zakresie bliskiej Gdyni. Myślę, że za rok widzimy się na V Biegu Redzkim 2018 gdzie zostanie wypełniony limit 500 osób.

*z czym kojarzy się Tobie Reda? Wpisz proszę w komentarzu

Cytadela. Gra o średniowiecznym mieście, szlachcie i intrygach

Dobra gra na kilkudniowy wyjazd ze znajomymi? Przede wszystkim musi zajmować mało miejsca i dawać wiele satysfakcji z rozgrywanych partii. Nie chodzi mi o grę w butelkę :) ale o "Cytadelę" Bruno Faiduttiego.

W tej grze wcielamy się w rolę przywódców miast. Może trafić nam się jedna z ośmiu postaci, które mają dodatkowe umiejętności pozwalające zdobywać więcej czy budować szybciej. Zabójca może mordować. ogłaszamy, którą postać chcemy pozbawić życia. Gracz posiadający kartę tej postaci nie mówi nic i nie zgłasza się do momentu, kiedy zostanie wywołany. Zamordowana postać traci swój ruch. Złodziej może ukraść nam ciężko zarobione złoto. Jeśli nim jesteśmy zaraz po wywołaniu przez prowadzącego grę mówimy, kogo skubiemy. Magik namiesza w poszczególnych dzielnicach. Generał, kupiec, biskup, architekt i król również nie należą do słabeuszy.

Każdy chce mieć siedzibę lepszą, bogatszą i okazalszą. Dlatego też kupujemy karty dzielnic różnego typu. Możemy więc inwestować w dobra szlacheckie. Kto jest miłośnikiem sacrum będzie inwestował w dobra kościelne. Mamy do wyboru również dzielnice handlowe, wojskowe i specjalne. Każda z dzielnic - podobnie jak każda z postaci daje nowe możliwości potrzebne do zwycięstwa. Przykładowo - obserwatorium pozwala graczowi na dobranie trzech kart i zatrzymanie jednej z nich. Biblioteka zaś umożliwia dobranie i zatrzymanie dwóch kart.

Oprócz wymienionych przeze mnie postaci podstawowych mamy również możliwość skorzystania z bohaterów dodatkowych - wiedźmy, czarodzieja, poborcy podatkowego, cesarza, opata, alchemika, nawigatora, dyplomaty czy też artysty.

Gra kończy się, gdy ktoś zbuduje swoją ósmą dzielnicę.

Cytadela charakteryzuje się prostymi zasadami, szybką rozgrywką i niepowtarzalnymi emocjami. Pięknie wykonane karty to przykład doskonałej roboty. Karcianka, która nigdy się nie nudzi.

Zawartość pudełka:

80 kart dzielnic (66+14)
18 kart postaci
8 kart pomocy
30 żetonów złota
1 pionek korony
instrukcja

Robinson Crusoe - wielka planszowa przygoda

Początkowo "Robinson Crusoe" wydawał mi się grą planszową, w której brak jest sensu, pomysłu i możliwości zwycięstwa. Rozegranie dwóch scenariuszy pozwala jednak podpisać się pod wieloma recenzjami, które wysoko oceniają grę Ignacego Trzewiczka.

Robinson Crusoe: Przygoda na przeklętej wyspie to zdecydowanie wielka gra Portalu. Zostajemy porzuceni za bezludnej wyspie. Wcielamy się w jedną z czterech postaci. Uwielbiam charyzmatycznego kucharza, który umie ugotować zupę z gwoździa i leczyć rany. Dobry jest również cieśla, bez którego trudno cokolwiek na wyspie zbudować. Szałas, palisada? Bez niego nie byłoby zabawy. Ważny jest również żołnierz, który w tropieniu i polowaniu nie ma sobie równych. Co byście jednak zrobili bez odkrywcy? Przecież bezludna wyspa to tereny nieznane a ktoś musi mieć zdolności do odnalezienia rzeki czy bezpiecznej jaskini.


Podczas kolejnych scenariuszy musicie budować szalas, palisadę, bronie, będziecie tworzyć przedmioty, będziecie starać się robić co w waszej mocy, by… by przetrwać. Będziecie szukać pożywienia, walczyć z bestiami, chronić się przed złą pogodą. Ta ostatnia jest jednym z większych problemów w grze, bo niszczy skrupulatnie gromadzone drewno i psujące się jedzenie. Bestie, na które polować możemy dają nam zapasy skór ale mogą wyrządzić wielkie szkody na duchu i ciele. A gdy dojdziemy do kresu sił czeka nas śmierć.

Ignacy Trzewiczek - projektant gdy pomyślał jednak o tym, by pomóc graczom w dość skomplikowanych rozgrywkach. Dlatego do pomocy mamy Piętaszka oraz psa - wiernych towarzyszy naszych wypraw. Już podczas pierwszej rozgrywki bez ich pomocy nie dalibyśmy rady zbudować ogniska, dzięki któremu zostaliśmy uratowani. A to dopiero pierwszy scenariusz.

Piszę musieliśmy, bo Robinson Crusoe: Przygoda na przeklętej wyspie to gra kooperacyjna. O co chodzi. Albo razem odnosimy zwycięstwo, albo razem przegrywamy. Warto więc bardzo skrupulatnie spoglądać, czy komuś nie kończy się życie albo jego/jej obrażenia są na tyle duże, że trzeba zacząć intensywne leczenie.

Gra trwa określoną liczbę rund. Ile ich jest - informuje nas karta scenariusza. Każda runda jest podzielona na fazy, które rozpatrywane są w odpowiedniej kolejności. Najpierw więc mamy fazę wydarzenia, fazy morale, fazę produkcji, akcji, pogody i nocy.

Co proponuje nam autor gry w każdym scenariuszu? Zacznijcie od "najprostszego" - budowy i podpalenia stosu drewna, by wezwać pomoc, a następnie przejdźcie do kolejnych przygód. Zostańcie egzorcystami na przeklętej wyspie i stawiajcie krzyże na kolejnych terenach. Zostańcie łowcami skarbów na wyspie wulkanów. Wcielcie się w rolę ratowników i uratujcie piękną damę, która utknęła na samotnej skale daleko od brzegu a potem zbudujcie łódkę i odpłyńcie na bezpieczne wody. Bezpieczne wody? To był tylko taki żart - w Robinson Crusoe: Przygoda na przeklętej wyspie nie ma nic bezpiecznego.

Osobiście najbardziej fascynuje mnie scenariusz z egzorcystami. Dodać należy, że gra jest bajecznie wykonana - od prostych żetonów obozu po magiczne karty tajemnic i postaci.

Zwyciężyć nie jest łatwo, a gra zajmuje sporo czasu. Jednak w żadnym wypadku nie jest to czas stracony. Gra, która na zawsze będzie w dziesiątce najlepszych gier planszowych.

Zawartość pudełka:

90 kat Przygód
70 kart Wydarzeń
52 karty Tajemnic
12 specjalnych kości
7 różnych scenariuszy
zestaw drewnianych i plastikowych kości
talia Bestii
karty Przedmiotów

Zobacz także dodatek do gry

Instytut Pamięci Narodowej i edukacja?

Instytut Pamięci Narodowej nie ma dobrej passy. Wielu ludzi uważa, że jest to organizacja przestępcza, która działa na zamówienie władzy głosząc nieprawdę i zakłamując prawdziwą historię.

Lech Wałęsa o IPN mówił: - W życiu nie wygrają ze mną, bo po mojej stronie jest prawda. Oni nawet nie wiedzą jak powstały te dokumenty. Oni nawet nie patrzą na pierwsze strony gdzie liczba porządkowa nie zgadza się z latami - powiedział były prezydent. (http://www.tvn24.pl)

Okazuje się jednak, że działalność, która wzbudza tyle kontrowersji to tylko kropla w morzu działaności. Przykładem niech będzie gra "Znajznak sport".

W grze tej gracze, bawiąc się, poznają historię polskiego sportu w latach 1918 -1945. Czym był Harcerski Klub Sportowy Łódź? Kim był Eugeniusz Lokajski czy Franciszek Brożek? Wychowankiem jakiego klubu był Ernest Willmowski? Człowiek poznaje takie osoby jak Helena Marusarzówna, która była wielokrotną mistrzynią Polski w narciarstwie. Gra przypomina takie osoby jak Adam Papee - jednego z pionierów szermierki w Polsce czy też Leszka Lubicza-Nycza - brązowego mistrza olimpijskiego w Los Angeles.

Doktor hab. Artur Pasko, specjalizujący się w dziejach sportu, wybrał 133 symbole, które przedstawiają tę niezwykłą historię. Dzięki grze można poznać najlepszych sportowców, znaki najważniejszych klubów sportowych, największe rekordy, historię walki w konspiracji i wiele innych ciekawostek historycznych. Składające się na grę 63 karty są prawdziwą skarbnicą wiedzy i sportowych tematów. Fani sportu na pewno nie będą zawiedzeni! Gracze, którzy mieli do czynienia z Dobble będą zachwyceni polskim wydaniem.

Co więcej, dla dociekliwych IPN przygotował także ilustrowane opracowanie historyczne, które będzie można pobrać ze strony www.pamiec.pl/sport.

Specjalnie na potrzeby „Znaj Znak – Sport” projektant gry, Karol Madaj wprowadził do gry nowe zasady umożliwiające rozgrywkę w gronie od 2 do 8 osób, zapewniając, że mimo nowych zasad gra nie traci nic ze swojego edukacyjnego charakteru, a wiedza nadal sama przychodzi do głowy w trakcie rozgrywki.

Widać wyraźnie, że IPN w takim charakterze to złota instytucja, która staje na wysokości zadania. A polityka? Niech zostawią ją politykom.

Liczba graczy: 2-8
Wiek: 10+
Czas gry: 10 min
W pudełku: 63 karty

Bóg jest dobry

Jak jest Bóg? Dobry? Zły? Mieszanina różnych uczuć? Idealny? Na wszystkie wątpliwości stara się odpowiedzieć Grzegorz Kramer - jezuita, który wspina się na wyżyny tłumaczenia Ewangelii.

Punktem wyjścia jest właśnie Słowo Boże. Kolejne czytania interpretowane przez Kramera stoją u podstaw pewnej postawy, którą może przyjąć człowiek wierzący. Autor bowiem prezentuje uniwersalną receptę na bycie z życia zadowolonym. Ludzie mają wielu bogów. Ale tylko Jeden jest dobry. Ten prawdziwy.

Opieranie się na Jezusie Chrystusie to klucz do większości rozważań jezuity. W czasach, kiedy mowy motywacyjne są złotem a podręczniki dające wieczne szczęście kosztują wiele Grzegorz Kramer przypomina prawdę, którą ludzie wierzący znali od dawna. Nic i nikt nie daje szczęścia, motywacji i wytrwania ile prawdziwa wiara w Dobrego Boga. Tego Prawdziwego.

Wielu zarzuci księdzu, że nie zna życia. Nie ma żony, dzieci i problemów dnia codziennego. Wytatuował sobie hasło na ręce i siedzi teraz w Pucku mając dobrą posadę i sławę, która zaprowadzi go zapewne tam, gdzie znalazł się ksiądz Sowa w szpicowatych butach i kawałkach ośmiorniczek na koszuli. A czytając rozważania Grzegorza Kramera daję sobie rękę obciąć (też wytatuowaną), że mając styczność z różnymi ludźmi - ich i własnymi doświadczeniami - ma prawo mówić głośno i wyraźnie o wielu problemach świeckiej rzeczywistości.

Bo czy nie prawdą jest to, że młodzi ludzie, którzy rezygnują z walki o siebie i zostają przy rodzicach "bo w Polsce nie ma pracy i możliwości" mają za mało wiary we własne siły? Czy nie prawdą jest to, że katolicy coraz częściej odchodzą od najpiękniejszych modlitw podstawowych (np. różaniec) na rzecz formuł i szablonów, które mają magiczną moc? To niektóre z problemów sygnalizowanych przez jezuitę Grzegorza Kramera. A wszystkie rozwiązania - prędzej czy później znajdą się w Tym Prawdziwym Bogu.

Wyjdź z łodzi, wypłyń na głębię i żyj! A właściwie postępuj według ulubionej sentencji jezuity autorstwa Steve'a Jobs'a: Wasz czas jest ograniczony, więc nie marnujcie go, żyjąc cudzym życiem. Nie wpadajcie w pułapkę dogmatów, żyjąc poglądami innych ludzi. Nie pozwólcie, żeby hałas cudzych opinii zagłuszył wasz własny wewnętrzny głos. I najważniejsze – miejcie odwagę kierować się sercem i intuicją.

Nie umiesz? Zacznij od tego, że "Bóg jest dobry" a później zobaczysz.

Poczytaj bloga księdza Kramera.

Ksiądz na facebooku.

Czarne narcyzy - Katarzyna Puzyńska

Katarzyna Puzyńska - rocznik 85 po raz ósmy już zachwyca, nęci i wygrywa z czytelnikiem w śledztwie, które prowadzą jej bohaterowie w "Czarnych narcyzach".

Daniel Podgórski na bruku

Jesteśmy w momencie, w którym Daniel Podgórski został wyrzucony z policji przez tajemniczą sprawę śmierci trójki bezdomnych. Śledztwo było prowadzone wybitnie źle i choć wiele szczegółów nie kleiło się kupy to koniec końców stwierdzono, że była to bójka żuli.

Podgórski pracując jako stróż zapija swoje smutki. Do czasu, kiedy spotyka tajemniczą kobietę mówiącą, że wie, kto zabił bezdomnych i dlaczego Podgórski stracił pracę. Kobieta jednak wkrótce znika bez śladu, a Podgórski wraz z byłą komisarz Kopp odnajduje kolejne ciało. Jakby tego było mało Lipowem wstrząsa kolejna tajemnicza śmierć - tym razem młodego złodziejaszka. Czy to zwykły wypadek samochodowy? A może morderstwo?

"Czarne narcyzy" to ósmy tom sagi kryminalnej o policjantach z Lipowa i Brodnicy. Kiedyś dobrym kawałem był ten, w którym Sandomierz okazywał się miejscem, gdzie trup siał się gęsto. Teraz palmę pierwszeństwa przejęła wieś, którą Puzyńska skrupulatnie tworzy od pierwszej powieści. Razem z autorką przeżyliśmy już wiele przygód zaskakujących jednak "Czarne narcyzy" sprawiają, że czytelnik nadal wierzy w siłę literatury i zdrowej autorskiej głowy.

Książka trzymająca w napięciu do końca

Mieszanka zabobonów, czarnej magii i wiary w cokolwiek sprawia, że niektórzy bohaterowie znani z poprzednich części pogubili się w świecie wymagającym trochę poważniejszego spojrzenia na sprawy. Puzyńska bardzo ciekawie wprowadza wątki poboczne, które sprawiają, że do końca nie wiemy, kto jest mordercą. W "Czarnych narcyzach" przez moment wydaje się, że pomysł na dobrą powieść skończył się w połowie książki. A tu nie!

Porównania do poczytniejszych autorów i autorek kryminałów są jak najbardziej aktualne. A dlaczego 'Czarne narcyzy"? Zalecam uważną lekturę do samego końca!

Katarzyna Puzyńska (ur. 1985) – z wykształcenia psycholog. Przez kilka lat pracowała jako nauczyciel akademicki na wydziale psychologii. Teraz całkowicie skupiła się na realizowaniu swojej największej pasji, czyli pisaniu. W wolnych chwilach biega, spaceruje ze swoimi psami i jeździ konno. Uwielbia Skandynawię i Hiszpanię. Pochodzi z Warszawy, ale w dzieciństwie wiele czasu spędzała w niewielkiej wsi pod Brodnicą, gdzie toczy się akcja jej powieści.

Story cubes zwierzęta

Kontynuując moją przygodę ze Story Cubes trafiłem na kolejne rozszerzenie - tym razem pozwalające na rozwijanie opowieści ze zwierzętami w tle.

W zestawie otrzymujemy trzy kości z obrazami: sowy, meduzy, krowy, łabędzia, kameleona i innych. Dodatkowo mamy możliwość zobaczenia, że do świata zwierząt zalicza się także klatka dla chomika i żołądź. Mniejsza z tym - story cubes zwierzęta to kolejna gra rozwijająca możliwości klasycznego story cubes wraz ze wszystkimi dodatkami.

Przyda się więc, gdy weźmiemy do ręki Story Cubes Muminki. Włóczykij może przecież znaleźć tajemniczą klatkę dla chomika, by w niej umieścić jeszcze bardziej tajemniczy żołądź. W przypadku Story Cubes Batman sprawa może być bardziej skomplikowana. Sowa niech będzie wysłannikiem Pingwina, który za pomocą armii skrzydlatych przyjaciół zamierza zniszczyć Gotham i okolice. Aż tu nagle do walki z nim staje tajemniczy rekin - wierny pomocnik Mrocznego Rycerza.

Ilość abstrakcji i pomysłów zależy - jak w przypadku poprzednich gier tylko od graczy. Nieważne czy ma się trzy czy osiemdziesiąt lat - zabawa jest przednia, bo Story Cubes to gra łącząca pokolenia i pozwalająca wymieniać swoje doświadczenia. Nie każdy dziadek bowiem wie, bo znaczy batwing - wnuczek zaś słabo orientuje się w zawiłościach fauny i flory bo przecież ma spinnera.

Miłej zabawy z samym Story Cubes Zwierzęta i w zestawach.

Wejherowie - Jakub, Mikołaj i Ludwik

Profesor Józef Włodarski

Profesor Józef Włodarski popełnił książkę, która zdecydowanie bardziej niż inne publikacje przybliża losy Wejherów - rodu, bez którego nie mielibyśmy miasta aspirującego na stolicę Polski. " Jakub, Mikołaj i Ludwik Wejherowie. Mężowie Stanu Prus Królewskich i Dowódcy Wojskowi Rzeczpospolitej" to publikacja pasjonująca, dokładna i wybitna.

Od czego zaczęła się fascynacja profesora Wejherowem i Wejherami? Wierząc wykładowcy Uniwersytetu Gdańskiego wszystko zaczęła się od seminarium profesora Władysława Odyńca, który zwrócił uwagę młodego badacza na ród spolszczonych Niemców, którzy byli postrzegani jako obrońcy polskiego wybrzeża, granic ojczyzny i Ziemi Pomorskiej. Czytając o ich czynach i działaniach trudno dziwić się zainteresowaniu ludźmi, którzy za najważniejsze zadanie w życiu stawiali ojczyznę. Ponad wszystko.


Jakub Wejher opisany piórem profesora Józefa Włodarskiego to postać jeszcze ciekawsza niż dotychczasowe publikacje informowały. Wychowany na styku dwóch kultur - rubasznej szlacheckiej Polski i niemieckiego protestantyzmu stał się człowiekiem - spełnionym katolikiem, który pozostawił po sobie nie tylko świadectwa natury materialnej. Piękna Kalwaria Wejherowska czy inne "dzieła boże" to tylko mały wycinek działalności człowieka, o którym król Jan Kazimierz pisał: "... zasługi jak nieśmiertelną sławę za sobą pociągną tak w Naszej (...) pamięci zostawać będą".

Jacy byli Wejherowie? Znany Jakubi jego krewni - Mikołaj i Ludwik? Sądząc z materiałów, jakie dostajemy w książce byli potężnymi patriotami, którzy kultywowali tradycję polskiego baroku. Opisani w wielu utworach tamtej epoki stali się już za życia ważną legendą na Pomorzu. Szczególną uwagę zwraca opis bitwy pod Smoleńskiem oraz udział Jakuba i Ludwika Wejhera w obronie twierdzy malborskiej.

Pięknym materiałem jest dla mnie, jako mieszkańca Wejherowa, testament Jakuba Wejhera. Pisząc o życiu, pieniądzach i innych sprawach pokazuje, że dobrze wychowane i nakreślone za młodu cele procentują w dorosłym życiu.

Profesor Józef Włodarski pisze o swojej książce, że jest "skromna". Chciałoby się, aby takie publikacje były choć w kilkudziesięciu procentach skromne jak praca autora.

Gratuluję!